Beschrijving
De Marais Poitou is een gebied dat volledig door de mens is gevormd. Al meer dan 1000 jaar levert deze laatste aanzienlijke inspanningen en verrassend vernuft om het waterbeheer te waarborgen. Het begon allemaal in de Middeleeuwen dankzij de monniken. In de 17e eeuw maakten grote werken het mogelijk om het water te kanaliseren en op een duurzame manier te beheren. Het is dit geweldige werk dat je ontdekt in het droge moeras. In 1602 begon Champagné-les-Marais met het organiseren van kwelders. Het waterpeil werd streng gecontroleerd om dit "witte goud" te oogsten. Het zout was bedoeld om de stad Poitiers, de kruidenierswinkels van Marans, Luçon of de boerderijen voor het zouten van varkens en boter te bevoorraden. Deze kwelders bleven tot 1931 in bedrijf. Er zijn weinig zichtbare sporen van deze zorgvuldig onderhouden ruimtes. Meestal zijn er slechts lage reliëfs over, genaamd "moerassen enâts". Toch heeft de zoutwinning een belangrijke rol gespeeld in de moeraseconomie. Vanaf de Gallische periode werd het rond de Golf geproduceerd met pictogrammen.